"Όταν ο πόνος σου δεν έχει περάσει ένα όριο ανοχής, μπορείς να ζεις με τους άλλους ανθρώπους, μπορείς να ζεις μέσα στις πόλεις τους, μπορείς να ξέρεις διαρκώς πού είσαι, ποιος είσαι, τι μέρα είναι, ποια είναι η επικαιρότητα, ποιες οι καθημερινές σκοτούρες. Όταν όμως σπας οριστικά, όταν ούτε το ποτό δεν μπορεί πια να σε κρύψει από τον εαυτό σου, όταν ξυπνάς και καίγεσαι κυριολεκτικά, τότε αρχίζεις να τρέχεις χωρίς σταματημό, μέχρι να βρεθείς κάπου χωρίς γλώσσα και οδούς". Ο Old boy μιλά για το "Παρίσι-Τέξας", την ταινία-σημάδι του Βιμ Βέντερς.
"Το Dogville θα ήταν εντελώς μεγάλο έργο, ακόμη κι αν ο Λαρς φον Τρίερ το είχε γυρίσει σε κανονικά σκηνικά και είχε δημιουργήσει μια...
Ο Φρανκ και η Έιπριλ, στα τριάντα τους ή ελάχιστα πριν, με δύο παιδιά και κουκλίστικο σπίτι στα προάστια στη δεκαετία του πενήντα. Ο...
Δεκαεφτάχρονος τυφλώνει έξι άλογα στον στάβλο, στον οποίο δούλευε. Ο ψυχίατρος που θα προσπαθήσει να τον γιατρέψει θα αναρωτηθεί αν η θεραπεία είναι προτιμότερη...