"Όταν ο πόνος σου δεν έχει περάσει ένα όριο ανοχής, μπορείς να ζεις με τους άλλους ανθρώπους, μπορείς να ζεις μέσα στις πόλεις τους, μπορείς να ξέρεις διαρκώς πού είσαι, ποιος είσαι, τι μέρα είναι, ποια είναι η επικαιρότητα, ποιες οι καθημερινές σκοτούρες. Όταν όμως σπας οριστικά, όταν ούτε το ποτό δεν μπορεί πια να σε κρύψει από τον εαυτό σου, όταν ξυπνάς και καίγεσαι κυριολεκτικά, τότε αρχίζεις να τρέχεις χωρίς σταματημό, μέχρι να βρεθείς κάπου χωρίς γλώσσα και οδούς". Ο Old boy μιλά για το "Παρίσι-Τέξας", την ταινία-σημάδι του Βιμ Βέντερς.
"Ο Τζέφρι θέλει να δει τι κρύβεται κάτω από το γρασίδι, έχει δει τον κόσμο θέλει να δει και τον υπόκοσμο, θέλει να δει...
Στα 1977 ο Στίβεν Σπίλμπεργκ χρησιμοποιεί την επιστημονική φαντασία ως το όχημα για να αφηγηθεί και να εικονογραφήσει μια ιστορία, μέσα στην οποία ο...
Aν υπάρχει ένα διαρκές θαύμα στο σινεμά του Φεντερίκο Φελίνι είναι το τι μπορεί να χωρέσει σε κάθε πλάνο του: Πόση ελευθερία, πόσος πλούτος,...