"Όταν ο πόνος σου δεν έχει περάσει ένα όριο ανοχής, μπορείς να ζεις με τους άλλους ανθρώπους, μπορείς να ζεις μέσα στις πόλεις τους, μπορείς να ξέρεις διαρκώς πού είσαι, ποιος είσαι, τι μέρα είναι, ποια είναι η επικαιρότητα, ποιες οι καθημερινές σκοτούρες. Όταν όμως σπας οριστικά, όταν ούτε το ποτό δεν μπορεί πια να σε κρύψει από τον εαυτό σου, όταν ξυπνάς και καίγεσαι κυριολεκτικά, τότε αρχίζεις να τρέχεις χωρίς σταματημό, μέχρι να βρεθείς κάπου χωρίς γλώσσα και οδούς". Ο Old boy μιλά για το "Παρίσι-Τέξας", την ταινία-σημάδι του Βιμ Βέντερς.
Ένας άνθρωπος που κάθε καλοκαίρι πηγαίνει στην Αλάσκα για να προστατεύσει τις αρκούδες από έναν κίνδυνο που ούτε διατρέχουν στα αλήθεια ούτε εκείνος υπάρχει...
Σε αυτό το podcast, ο Old boy μιλά για άλλη μία αγαπημένη του ταινία: το "It's a Wonderful life" του Φρανκ Κάπρα από το...
"Το Dogville θα ήταν εντελώς μεγάλο έργο, ακόμη κι αν ο Λαρς φον Τρίερ το είχε γυρίσει σε κανονικά σκηνικά και είχε δημιουργήσει μια...