"Όταν ο πόνος σου δεν έχει περάσει ένα όριο ανοχής, μπορείς να ζεις με τους άλλους ανθρώπους, μπορείς να ζεις μέσα στις πόλεις τους, μπορείς να ξέρεις διαρκώς πού είσαι, ποιος είσαι, τι μέρα είναι, ποια είναι η επικαιρότητα, ποιες οι καθημερινές σκοτούρες. Όταν όμως σπας οριστικά, όταν ούτε το ποτό δεν μπορεί πια να σε κρύψει από τον εαυτό σου, όταν ξυπνάς και καίγεσαι κυριολεκτικά, τότε αρχίζεις να τρέχεις χωρίς σταματημό, μέχρι να βρεθείς κάπου χωρίς γλώσσα και οδούς". Ο Old boy μιλά για το "Παρίσι-Τέξας", την ταινία-σημάδι του Βιμ Βέντερς.
Στα 1977 ο Στίβεν Σπίλμπεργκ χρησιμοποιεί την επιστημονική φαντασία ως το όχημα για να αφηγηθεί και να εικονογραφήσει μια ιστορία, μέσα στην οποία ο...
Σε αυτό το podcast, ο Old boy μιλάει για μία από τις πιο αγαπημένες του ταινίες: το "Stand by me" του Rob Reiner από...
"Ο Τζέφρι θέλει να δει τι κρύβεται κάτω από το γρασίδι, έχει δει τον κόσμο θέλει να δει και τον υπόκοσμο, θέλει να δει...