«Όπως σχεδόν ολόκληρο το σινεμά του Μπερτολούτσι και μάλλον σε μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλη ταινία του και σίγουρα σε έναν βαθμό που πολύ λίγες άλλες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου έχουν καταφέρει, 'Ο τελευταίος αυτοκράτορας' σε ξελογιάζει σε βαθμό εκστατικό. Είναι τόσο ασύλληπτη η ομορφιά, το εικαστικό μεγαλείο και ο πλούτος των εικόνων του, ώστε δυσκολεύεσαι να τον αντιμετωπίσεις με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις ένα συνηθισμένο κινηματογραφικό έργο».
Ο Old Boy μιλά σε αυτό το podcast για τον «Τελευταίο αυτοκράτορα» του Μπερτολούτσι.
"Το άγχος της λευκής σελίδας που τελικά γεμίζει επειδή συνέβη κάτι πολύ χειρότερο από το να μην μπορείς να γεμίσεις μια λευκή σελίδα, κι...
Aν υπάρχει ένα διαρκές θαύμα στο σινεμά του Φεντερίκο Φελίνι είναι το τι μπορεί να χωρέσει σε κάθε πλάνο του: Πόση ελευθερία, πόσος πλούτος,...
«Ας υποθέσουμε λοιπόν για μια στιγμή ότι η 'Διπλή Ζωή της Βερονίκ' δεν είναι μια αλληγορία. Ας υποθέσουμε ότι αυτό που συμβαίνει στην ταινία...