«Όπως σχεδόν ολόκληρο το σινεμά του Μπερτολούτσι και μάλλον σε μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλη ταινία του και σίγουρα σε έναν βαθμό που πολύ λίγες άλλες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου έχουν καταφέρει, 'Ο τελευταίος αυτοκράτορας' σε ξελογιάζει σε βαθμό εκστατικό. Είναι τόσο ασύλληπτη η ομορφιά, το εικαστικό μεγαλείο και ο πλούτος των εικόνων του, ώστε δυσκολεύεσαι να τον αντιμετωπίσεις με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις ένα συνηθισμένο κινηματογραφικό έργο».
Ο Old Boy μιλά σε αυτό το podcast για τον «Τελευταίο αυτοκράτορα» του Μπερτολούτσι.
Ένας άνθρωπος που κάθε καλοκαίρι πηγαίνει στην Αλάσκα για να προστατεύσει τις αρκούδες από έναν κίνδυνο που ούτε διατρέχουν στα αλήθεια ούτε εκείνος υπάρχει...
Aν υπάρχει ένα διαρκές θαύμα στο σινεμά του Φεντερίκο Φελίνι είναι το τι μπορεί να χωρέσει σε κάθε πλάνο του: Πόση ελευθερία, πόσος πλούτος,...
Ο Φρανκ και η Έιπριλ, στα τριάντα τους ή ελάχιστα πριν, με δύο παιδιά και κουκλίστικο σπίτι στα προάστια στη δεκαετία του πενήντα. Ο...