«Ας υποθέσουμε λοιπόν για μια στιγμή ότι η 'Διπλή Ζωή της Βερονίκ' δεν είναι μια αλληγορία. Ας υποθέσουμε ότι αυτό που συμβαίνει στην ταινία μπορεί να συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Ας υποθέσουμε ότι δεν είναι μόνο η Βερόνικα στην Πολωνία που είναι σαν αντίτυπο της Βερονίκ στην Γαλλία και η Βερονίκ στη Γαλλία που είναι σαν αντίτυπο της Βερόνικα στην Πολωνία. Ας υποθέσουμε ότι αυτή τη στιγμή σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου, ζει μια άλλη εκδοχή του εαυτού μας, με την ίδια ακριβώς ηλικία με μας, με τα ίδια ακριβώς εξωτερικά χαρακτηριστικά με μας, έχοντας παρόμοια βιώματα και τραύματα με μας, παρόμοια ταλέντα και δυνατότητες με μας. Ας υποθέσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι και μοναδικοί στον κόσμο και ότι ο καθένας μας είναι σαν πειραματόζωο σε ένα μεγάλο υπαρξιακό πείραμα, όπου πετάγονται στη ζωή δύο ίδια μοντέλα ανθρώπων και το πείραμα ερευνά αν θα ζήσουν αντίστοιχες ή πολύ διαφορετικές ζωές, αν θα πάρουν παράλληλους ή πολύ διαφορετικούς δρόμους». O Old boy μιλά σε αυτό το podcast για τη «Διπλή Ζωή της Βερόνικα» του Κρίστοφ Κισλόφσκι.
«Πόσο πιο κατακριτέος είναι ο δόλος μπροστά στην επιπολαιότητα; Πόσο πιο επονείδιστη είναι μια πράξη που πραγματοποιείται με συνείδηση του βάρους της από μια πράξη που πραγματοποιείται στην απόλυτη ελαφρότητα; Πόσο πιο αβάσταχτο είναι να έχουν διαλυθεί ζωές από κάτι που ο αυτουργός της πράξης δεν θυμάται καν ότι το έκανε επειδή τόσο ασήμαντο ήταν γι’ αυτόν, τόσο δευτερεύον, τόσο αμελητέο;» Ο Old boy μιλά για την ταινία …Old boy του Παρκ Τσαν-Γουκ από το 2003, μια ταινία που είναι αλλού και το ξέρει και δεν ντρέπεται να το δείξει. ...
"Το άγχος της λευκής σελίδας που τελικά γεμίζει επειδή συνέβη κάτι πολύ χειρότερο από το να μην μπορείς να γεμίσεις μια λευκή σελίδα, κι όλο αυτό για να μείνουν οι σελίδες γραμμένες αλλά να μην μπορεί κανείς να τις δει". O Old boy μιλά σε αυτό το podcast για το Barton Fink των αδελφών Κοέν. ...
«Όπως σχεδόν ολόκληρο το σινεμά του Μπερτολούτσι και μάλλον σε μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλη ταινία του και σίγουρα σε έναν βαθμό που πολύ λίγες άλλες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου έχουν καταφέρει, 'Ο τελευταίος αυτοκράτορας' σε ξελογιάζει σε βαθμό εκστατικό. Είναι τόσο ασύλληπτη η ομορφιά, το εικαστικό μεγαλείο και ο πλούτος των εικόνων του, ώστε δυσκολεύεσαι να τον αντιμετωπίσεις με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις ένα συνηθισμένο κινηματογραφικό έργο». Ο Old Boy μιλά σε αυτό το podcast για τον «Τελευταίο αυτοκράτορα» του Μπερτολούτσι. ...
